- öhdəsinə götürmək
- üstlenmek
Azərbaycanca-Türkcə Lüğət. 2011.
öhdəsinə götürmək
Look at other dictionaries:
öhdə — is. <ər.> Öz üzərinə götürülən və yerinə yetirilməsi vacib olan vəzifə; təəhhüd, borc. Öhdəsində qalmaq – himayəsində, iaşəsində olmaq, boynunda olmaq. <Nuriyyə:> Ata anamın vəfatından sonra səkkiz yaşında bir uşaq öhdəsində qaldım. İ … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
öhdədari — ə. və f. öhdəsinə götürmə; öhdəçilik … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
boyun — is. 1. Başın bədənlə birləşən hissəsi. Yoğun boyun. Əyri boyun. Uzun boyun. Boynundan yapışmaq. 2. Paltarın, boğazı dövrələyən hissəsi. Paltonun boynu. Dik boyun. Köynəyin boynu dardır. 3. Arabaya və kotana qoşulan cüt heyvan (öküz, ya kəl).… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
vəd — is. <ər.> Bir işi yerinə yetirmək üçün qabaqcadan söz vermə, öhdəyə götürmə. <Molla İbrahim Xəlil:> . . İyirmi put, onu da yəhudilər aparsınlar ki, mənim vədim xilaf olmasın. M. F. A.. Vəd etmək – bir işi edəcəyinə söz vermək,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
təqəllüd — ə. 1) boynuna salma, boynundan asma; 2) öhdəsinə götürmə; öhdəlik … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
iltizam — is. <ər.> 1. Bir işin yerinə yetirilməsini lazım bilmə, özü üçün borc hesab etmə, boynuna götürmə, öhdəsinə götürmə. 2. köhn. Qrammatikada: iş, hal və hərəkətin söz söylənən vaxtdan sonra icrasının lazım olmasını göstərən feil forması;… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
durmaq — f. 1. Ayaq üstə, şaquli vəziyyətdə hərəkətsiz dayanmaq. Ağacın altında kölgədə durmaq. Güzgünün qabağında durmaq. Sahildə durub dənizə baxdıq. – <Odabaşı Xudayar bəyə:> . . Di, burada niyə durubsan, buyur, gedək mənzilə. C. M.. Onlar alçaq… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
zaminlik — is. Zamin olma, məsuliyyəti öhdəsinə götürmə; zəmanət. <Naçalnik Sona xanıma:> Sənin zaminliyin hər kəsin zaminliyindən etibarlıdır. M. F. A … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
kağız — is. 1. Üzərində yazı yazılan, yazı çap edilən, rəsm çəkilən, yaxud başqa məqsədlər üçün işlədilən, ağac kütləsindən və s. dən hazırlanan xüsusi material. – Pul qalmadı, baxmışam hesabə; Getdi qələmə, kağız, kitabə. M. Ə. S.. Susuram önündə o… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
söz — is. 1. Bir şey və ya hadisə haqqındakı anlayışın səslə ifadəsindən ibarət olan nitq vahidi; kəlmə. Sözün mənası. – Hamıya bir vahimə düşdü, söz demək istəyənlərin sözləri boğazlarında qurudu. B. T.. Əşrəfin danışdığı gözəl sözlərə qulaq asanlar… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
zamin — is. <ər.> Öhdəsinə zaminlik götürən, zəmanət verən adam. <Heydər bəy:> Hacı, mən zamin ki, bu səfərdə bulardan sənə heç bir xata yetişməsin. M. F. A.. Mən zaminəm ki, olmaya bir illət ilə fövt; Hər xəstəyə dəva edələr gər şərab ilə. S … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
